فیبریلاسیون دهلیزی

Atrial fibrillation

درمان دارویی فیبریلاسیون دهلیزی تازه تشخیص داده شده

توصیه های کلیدی

کنترل ریت بر کنترل ریتم ارجح است. داروی ارجح برای کنترل ریت بلوک کننده غیر دی هیدروپیریدینی کانال کلسیم و بتا بلوکرها می باشند.

کنترل ریتم بر اساس علائم بیمار، تحمل ورزش و تصمیم بیمار انجام می گیرد.

کنترل خفیف ریت یعنی کمتر از ۱۱۰ در حالت استراحت بر کنترل شدید یعنی کمتر از ۸۰ بیت در دقیقه در حالت استراحت ارجح است.

ریسک استروک و خونریزی باید با تمام بیمارانی که تحت آنتی کواگولیشن قرار می گیرند بحث شود. از معیارهای چدز۲ یا چدز۲-وسک پیوسته برای پیش‌بینی ریسک استروک و از معیارهای حذبلد برای پیش بینی خونریزی در بیمارانیکه فیبریلاسیون دهلیزی دارند استفاده می‌شود.

انتی کواگولا سیون مزمن برای بیمارانی که فیبریلاسیون دهلیزی دارند توصیه می شود؛ مگر اینکه ریسک استروک پایینی داشته باشند؛ یعنی چدز دو آنها کمتر از ۲ است یا کنتراندیکاسیون های خاصی داشته باشند. گزینه‌های ممکن برای آنتی کواگولیشن شامل وارفارین، آپیکسابان، دابیگاتران، ادوکسابان یا ریواروکسابان می باشد.

دوال تراپی با آنتی کواگولا سیون و آنتی پلاکت برای اکثر بیمارانی که فیبریلاسیون دهلیزی دارند توصیه نمی‌شود.