BRONCHIOLITIS
برونشیولیت
تشخیص و درمان برونشیولیت
این گایدلاین توسط آکادمی طب کودکان آمریکا تهیه شده است.
توصیه های کلیدی
تشخیص برونشیولیت و بررسی شدت بیماری بر اساس شرح حال و معاینه انجام می گیرد. آزمایش و مطالعات رادیولوژیک برای تشخیص به صورت روتین نباید به کار روند.
فاکتورهای خطر بیماری شدید شامل زیر ۱۲ هفته بودن، تولد نارس، بیماری قلبی ریوی زمینه‌ای و نقص ایمنی باید زمان تصمیم گیری برای کودکان مد نظر قرار گیرند.
برای نوزادان و کودکانی که تشخیص برونشیولیت برایشان گذاشته می شود نباید برونکو دیلاتور مانند آلبوترول و سالبوتامول و اپی نفرین و کورتیتروئید تجویز شود.
نبولایزر سالن هایپر تونیک نباید در اورژانس مورد استفاده قرار گیرد ولی می تواند برای کودکانی که با تشخیص برونشیولیت بستری هستند استفاده شود.
آنتی بیوتیک مگر زمانی که عفونت باکتریال همراه وجود دارد نباید تجویز شود.
اکسیژن کمکی در صورتی که اشباع اکسیژن خون بالای ۹۰ درصد دارند لازم نیست.
پالس اکسیمتری مداوم اختیاری است.
فیزیوتراپی سینه نباید انجام شود.
پروفیلاکسی پالیویزومب برای اینفنت های دارای بیماری قلبی که همودینامیک را به صورت جدی تحت تاثیر قرار می دهد یا بیماری ریوی مزمن نارسی که در کمتر از سی و دو هفتگی اکسیژن بالای ۲۱ درصد برای ۲۸ روز اول زندگی نیاز دارند باید تجویز شود
نحوه پیشگیری از انتشار ویروس سیشیال تنفسی: دستها باید قبل و بعد از تماس مستقیم با بیماران، بعد از تماس با اشیای نزدیک بیمار و بعد از دراوردن دستکش ها ضد عفونی شوند. الکل بهترین روش برای ضدعفونی می باشد. کلینیسین ها باید پرسنل و و خانواده بیمار را در مورد بهداشت دست آموزش دهند.
نوزادان نباید در معرض دود سیگار قرار بگیرند.
تغذیه انحصاری با شیرمادر در ۶ ماه اول زندگی برای کاهش عفونت های تنفسی توصیه میشود.
درباره این سایت